سنگال کشوری است که نسبت به سایر کشورهای آفریقایی از دموکراسی نسبی برخوردار است و از زمان استقلال تاکنون هیچ کودتایی را تجربه نکرده است. سنگال به دلیلی موقعیت جغرافیایی و نزدیکی به اروپا و همجواری با اقیانوس اطلس به عنوان دروازه غرب آفریقا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این کشور به عنوان مرکز سیاسی منطقه، یک کشور فعال در مجامع منطقه ای و بین المللی و سازمان ملل بوده و به عنوان میانجیگر در میان کشورهای آفریقای ایفاء نقش می‌کند. سنگال سه دوره عضو شورای امنیت ملل متحد (1969-1968؛ 1989-1988 و 2017-2016) بوده است. همچنین سنگال رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در سال 2018 و برخی سازمان‌های بین المللی و نهادهای فرعی بوده است و خواستار کسب 2 کرسی برای آفریقا در شورای امنیت می‌باشد. سنگال عضو شماری از نهادهای منطقه ای است که اکوواس (جامعه اقتصادی کشورهای غرب آفریقا) یکی از مهمترین آنهاست. سیاست خارجی سنگال به همزیستی و احترام متقابل با کشورهای جهان استوار است و به دلیل اسلامی‌بودن و عضویت در OIC همکاری خوبی با کشورهای اسلامی و جهان اسلام دارد. سنگال در مسائل اسلامی همواره نقشی فراتر از پیشنهاد دهنده داشته و تسهیل‌گر امور بوده است. این کشور دارای قوای سه گانه قدرت براساس اصل تفکیک قوا می‌باشد.

جمهوری سنگال بر اساس قانون اساسی یک نظام لائیک تعریف شده است و رئیس جمهور با رأی مستقیم مردم و برای مدت 5 سال انتخاب می‌شود. آقای باسیروجمای فای در 24 مارس 2024 با   54/28% آرای مردم در دور نخست بر رقیب اصلی خود آمادو با از ائتلاف بنوبوک یاکار (35/79%)  به پیروزی رسید. یک روز پس از انتخابات 2024 باسیرو فای رئیس جمهور منتخب، دوست و حامی خود عثمان سونکو که به دلیل داشتن پرونده قضایی قادر به نامزدی در انتخابات نبود را به عنوان نخست وزیر سنگال منصوب کرد. باسیرو فای تنها یک هفته پس از پیروزی در انتخابات هیئت وزرا مرکب از 24  وزیر و۴ وزیر مشاور را انتخاب است. استانداران 14 استان سنگال توسط رئیس جمهور انتخاب می‌شوند.